vrachtwagen

Hoe gaat het nu met trekker + oplegger?

21 oktober 2019 /

Waarschijnlijk hebben jullie allemaal wel meegekregen dat ik een paar maand geleden mijn CE rijbewijs gehaald heb, dat betekend dus dat ik met een trekker oplegger combinatie mag rijden, ik ben nu al een paar keer met deze combinatie op pad geweest en ik ga jullie in deze blog vertellen hoe dat me af gaat.

Eerlijk is eerlijk, ik zag er heel erg tegen op om met dit ding op pad te gaan omdat ik gewoon nog geen flauw idee hoe ik er mee moest rijden, ik heb met een bakwagen + aanhanger gelest en ik had niet zo vaak aangedockt ( aandocken: met de vrachtwagen tegen dock/ gebouw aan, zoals op bovenstaande foto)

Mijn rijles auto / Bakwagen + aanhanger

Eigenlijk stelde ik het steeds uit omdat ik het gewoon niet durfde. Toen vroeg de planner of ik toch wou gaan 15 September, dus mijn eerste nacht. Ik dacht nja, ik ga wel, ik kom er toch niet onder uit.

Bij ons heb je 2 week nacht en 2 week dag, nacht is dus met trekker + oplegger en laten we het zo zeggen: elke ochtend kwam ik weer terug op de loods en alles was gelukt, maar vraag me niet hoe. In de 1e week heb ik bij elk depot eigenlijk aan een chauffeur gevraagd die ook daar op het depot was, of hij mij kon helpen. De 2e week probeerde ik het vooral veel zelf, en dat ging niet zo soepel. De ene keer stond ik in 1 keer voor het dock, en de andere keer moest ik wel 20 keer steken. Tuurlijk heeft elke chauffeur het moeten leren maar ik voelde me gewoon steeds zo lullig met mijn geklungel. Andere chauffeurs wachtte op mij en daardoor voelde ik alleen maar meer druk op mij.

De 1e, 2 week heb ik echt heel veel gehuild, gewoon van spanning en heb ik ook heel vaak geroepen: ik wil dit niet want ik kan het toch niet. Want ja, zo ben ik. Maar de 3e week nacht ging het al een stuk beter, het lukt me nu zelfstandig, het duurt wel wat langer en soms wil het nog helemaal niet en doe ik er wel 10 minuten over maar dat boeit me echt niks meer, laat ze maar lekker kijken, lachen en praten, het belangrijkste is dat ik voor het dock kom.

Alleen de 1e nacht van de 3e week, die ging zo onwijs goed vergeleken met de eerste 2 week nachten, allemaal adressen waar ik onwijs tegen op zag, kwam ik heel soepel doorheen dus ik was echt trots op wat ik gepresteerd had.

Die nacht erna moest ik bij een klant achter uit een hek door rijden aan een best drukke weg en ik was maar aan het proberen en uit stappen om te kijken of het goed ging etc maar het lukte me niet en toen voelde ik me echt heel stom omdat ik na de afgelopen nacht dacht, dat ik het nu redelijk onder de knie had. Dus toen had ik weer even een sad momentje en heb ik heel lang voor het hek van het depot gestaan omdat ik dacht; dat aandocken gaat vast ook niet lukken maar toen ging ik maar gewoon en had ik hem er 1 keer voor en toen liep ik naar binnen en toen maakte een medewerker een buiging en ze zei: wat doe je het goed! En toen kregen we het er over en toen vielen er weer wat tranen maar dat gesprek had me zo opgebeurd. Sinds toen heb ik me nog niet weer echt vedrietig gevoeld en ik weet dat ik het wel kan maar ik ben met sommige dingen gewoon te onzeker.

Ik ben er ook achter gekomen hoe onwijs dankbaar ik mag zijn met al mijn collega’s, zowel mijn echte collega’s als de rest van de chauffeurs van andere bedrijven. Er was één chauffeur die niet enthousiast reageerde toen ik vroeg of hij mij wou helpen, hij deed het wel maar het ging niet van harte. Voor de rest, ze hielpen mij allemaal, gevraagd en vrijwillig (omdat ze zagen dat ik het moeilijk had) iedereen geeft goede tips m.b.t aandocken of laden etc.

Na een hele moeizame en dood enge start, komt het nu langzamerhand toch wel een beetje goed ondanks dat ik nooit verwacht had dat ik dit ooit zou zeggen, want ik dacht echt dat ik nooit zou begrijpen waar ik mee bezig was, het kost me nu soms ook nog moeite maar ik weet nu tenminste wat ik moet doen en ik zie steeds meer vooruitgang, blijven volhouden dus!

Dit vind je misschien ook leuk

Lady trucker Liesbeth (50) vertelt over haar werk als vrachtwagenchauffeur

14 april 2023

Carlijn (29) vertelt over haar werk als vrachtwagenchauffeur

27 september 2022

5 maand chauffeur nu

28 maart 2019

44 reacties

Geef een reactie

%d bloggers liken dit: