Femke (23) vertelt over haar werk als vrachtwagenchauffeur

Hey hey iedereen! Ook dit jaar gaan we gewoon weer verder met de interviews met de vrouwelijke vrachtwagenchauffeurs. In deze blog ga ik jullie voorstellen aan Femke, ze is 23 jaar en is wonende in Sinaai (deelgemeente Sint niklaas) België. Ze is sinds oktober 2023 3 jaar vrachtwagenchauffeuse. Momenteel rijdt ze sinds december 2022 tautliner/baché. Hiervoor reedt ze 2 jaar met containers.

Waar werk je en wat houdt je werk precies in?

Ik werk bij B. De Clercq uit Bornem, niet te verwarren met Gilbert de clercq (2 totaal verschillende bedrijven). Ik doe hier trailer distributie, soms ook volle vrachten van en naar klanten. Ik vervoer eigelijk van alles, van palletten tot ibc’s, losse dozen tot lengte stukken bv ijzeren profielen, oprijplaten, rollen stof etc etc. Je kan het zo gek niet bedenken of ik heb het waarschijnlijk al gereden. Ik rij zo goed als altijd nationaal, vaak rijd ik west & oost vlaanderen. Het gebeurd ook wel dat ik eens inval voor een collega die met plastieke lege palletten rijd & dan kan het gebeuren dat ik in Frankrijk of Nederland zit. Toen ik containers reed, reed ik wel enorm veel Frankrijk & Luxemburg. Dus toen deed ik soms wel eens overnachtingen maar dit gebeurt nu niet meer.

Hoe ziet je werkdag er uit?

Ik laad meestal ‘s ochtends bij ons rond 5:30u (het bedrijf waar wij voor rijden: Gondrand Bornem) daar laad ik dan enkel palletten en dergelijke & deze voer ik naar verschillende klanten, als deze zijn gelost overal doe ik afhalingen. Dit houd in dat ik dus goederen ophaal bij andere klanten die dan weer naar ons depot komen, gelost worden & die dan de dag erna worden uitgereden of vertrekken op buitenlandse vrachten.

Heb je nog dromen op vakgebied?

Bepaalde dromen heb ik eigelijk niet echt. Eigen rijder worden samen met m’n vriend lijkt me wel nog leuk maar in deze tijd laat ik dat toch even links liggen. Dat lijkt me op dit moment niet echt een goed plan. Verder had ik wel graag eens LZV op Noorwegen gereden. Of gewoon de mogelijkheid gekregen om eens naar daar te rijden met de trailer. Helaas doen wij dit soort werk niet maar zou ik het ooit toch eens graag doen. Lijkt me een enorme ervaring hier eens gereden te hebben, vooral bij winter weer dan. Ik denk dat je dan wel oprecht kan zeggen dat je een beetje kan rijden.

Zijn je werkzaamheden zwaar?

Of het zwaar werk is hangt er natuurlijk een beetje vanaf. Ik heb dagen dat ik ibc’s moet lossen met een handmatig pompwagentje & als deze jongens 1.5t wegen is het wel eens lastig maar uiteraard niets wat wij niet kunnen, toch? Andere dagen heb ik dan weer palletjes met karton & kan ik tegen kades lossen. Hangt er dus echt vanaf. Lengtestukken worden bijvoorbeeld vaak langs de zijkant geladen en dan is het fysiek natuurlijk niet zwaar. Mentaal valt het ook wel mee. Heb vaak wederkerende klanten dus dan ken ik eveneens de wegen & de klantjes al wel. Moet ik naar nieuwe klanten is dit voor mij een uitdaging soms, distributieklanten zijn niet altijd grote bedrijven maar soms ook boeren of winkeltjes & dan heb ik wel eens last van mijn faalangst of pure paniek omdat ik niet zeker weet of het lukt met een trailer. Dus mentaal is het voor mij soms een uitdaging. Fysiek valt heus wel mee.

Wat maakt dit beroep zo mooi?

Ik vind dit beroep enorm mooi omdat je juist op plekken komt waar je anders nooit zou komen, mensen ontmoet die je anders nooit zou ontmoeten. Elk stukje van het land gezien kan hebben & dat kan soms wel echt lijken op betaald vakantie. Ik geniet elke dag opnieuw van de zonsopkomst & de uitzichten die ik zelfs in eigen land altijd weer kan bekijken, elke dag opnieuw.

Waar komt je droom om vrachtwagenchauffeur te worden weg?

Geloof het of niet maar ik wilde altijd dierenarts worden. Toen ik kleiner was vond ik vrachtwagens en tractors ook al wel enorm leuk. Maar mijn interesse in de vrachtwagen is enorm begonnen te groeien in 2012. Mijn mama had toen een vriend die dus ook chauffeur was en ons voor het eerst kennis leerde maken met de welgekende truckshows; Nog Harder Lopik toen nog, Truckstar festival in Assen & nog verschillende in ons Belgie. Ik was toen opslag verliefd op al die mooie combinaties, de lampjes, de interieurs, alles gewoon. De sfeer die er toen ook was tussen chauffeurs, heerlijk! Ik genoot hiervan & toen heb ik besloten dat ik chauffeur wilde worden. Mijn mama hamerde er toen ook op dat ik eerst een ander diploma zou halen dus uiteraard was dit ook wat ik deed want ja, ik was 12. Ik moest sowieso nog wel wachten om te kunnen rijden.

Wat is het leukste wat je hebt meegemaakt tijdens je werk?

Iets bijzonder of leuk heb ik nu niet echt of toch niet iets wat me zo is bijgebleven. Wel dat ik mijn huidige vriend zo enkele jaren heb leren kennen en dat maakt dit zo bijzonder op dit moment nu. De eerste keer dat ik hem dus zag (2020) was toen ik nog containers reedt. We stonden beide aan te schuiven op GCS1 op Linkeroever Antwerpen. Waar ik dus zag dat de persoon voor me wilde doorrijden in de aanschuiflijn maar ipv rechtdoor te gaan bolde hij dus achteruit op het moment dat ik vooruit reedt. Ja natuurlijk wat gebeurde er… Ik reedt dus op zijn containerchassis in. Ik helemaal overstuur natuurlijk. Roepen, tieren & huilen.. en wie stond er daar naast me en had gezien wat er toen dus gebeurde..? Exact mijn huidige vriend. Sindsdien kennen we dus elkaar maar hebben tot in 2022 nooit echt gebabbeld met elkaar. Onze liefde is vorig jaar dus pas echt tot stand gekomen. Als ik dan terugkijk vind ik dit wel een van de bijzonderste momenten denk ik.

Heb je last van vooroordelen?

Vooroordelen krijgt elke vrouw wel denk ik. Vaak laat zich dit merken in “we zullen helpen, ik zal wel kijken achteraan of het lukt, zal ik hem erin rijden, rijd ik tegen de kade of gaat het jou lukken” laat dat nu zijn waar ik dus niet tegen kan. Ik probeer liever zelf 100 keer dan dat ik iemand laat helpen. Zo koppig ben ik absoluut wel, lukt het echt niet ja dan vraag ik wel hulp maar dit gebeurd nu niet echt zovaak.

Heb je wel eens last van vervelende situaties?

In de distributie kom je natuurlijk vaak op vervelende situaties waar je bijvoorbeeld de weg gedeeltelijk of helemaal blokkeerd. Je kan hier natuurlijk niet veel aandoen maar dit zorgt natuurlijk bij veel mensen voor frustraties dan & dan komen ze mij aanvallen. Dat vind ik dan best vervelend uiteraard want ik doe enkel mijn werk.. Jammer dat zij dit dan anders aanzien. Ik blokkeer ook niet voor mijn plezier. Verder ja vaak mannen natuurlijk die je gaan bekijken, fluiten, je wijzen op “voor een vrouw kan je wel echt goed rijden” ja kijk.. niet zo’n fan van dit gedrag haha.

Heb je wel eens spijt gehad van je keuze om vrachtwagenchauffeur te worden?

Iedereen heeft goede en slechte dagen. Echt spijt zou ik het niet noemen. Toen ik voor mijn rijbewijs bezig was heb ik ook nooit gedacht aan stoppen. Niet alles verliep van een leien dakje en ik ben vaak genoeg gezakt. Maar doorzetten was de boodschap want dit was wat ik wou en hard voor gewerkt had. Op slechte dagen is dit natuurlijk wel eens anders en denk ik soms “waarom doe ik dit nog” maar dat word ook enorm vaak overstemd door gelukkige klanten en hun lieve woordjes. Of gewoon even te kalmeren, na te denken & verder te gaan.

Heb je een lievelings merk?

Een specifiek lievelingsmerk heb ik niet, zelf rijd ik graag met Volvo omwille van het comfort & uiteraard Scania voor de looks. Maar ik vind het nogsteeds belangrijker wat er op het einde van de maand op mijn rekening staat & dat ik mijn werk graag doe dan met welke vrachtwagen ik moet rijden. Zelf spendeer ik mijn dagen met mijn black beast: een Scania r500 v8 die van 2012 als ik me niet vergis. Prachtige auto. Helemaal opgemaakt toen ik hem kreeg, gedraaid naar hoe ik hem graag zou hebben & hier trotseer ik elke dag de vlaamse wegen gelukkig mee!

Hoe combineer je dit werk met je kinderen?

Ik heb 2 prachtige zoontjes ook, eentje van 2jaar en eentje van 4jaar. Deze wonen alle 2 bij hun vader & ik zie hun 2 weekenden op de maand. Geloof me dit is enorm lastig als moeder maar ik heb toen die keuze gemaakt. Ik kon een andere job doen maar dan zat ik niet goed in m’n vel. Ik ben van het principe dat ze meer aan een gelukkige mama hebben dan aan eentje die er elke avond is voor hun maar eigelijk heen ongelukkig is. Ik zie hun ongelooflijk graag & hoop dat ze dit ooit ook gaan begrijpen. Ik zorg er nu voor dat ze niets tekort komen en een hopelijk goede toekomst gaan hebben.

“There was nowhere to go but everywhere, so just keep on rolling under the stars” – Lievelings quote van Femke

Wil je nog iets zeggen tegen de mensen die twijfelen of ze vrachtwagenchauffeur willen worden?

Ik raad elke vrouw die twijfeld chauffeuse te worden het aan. Als je weet dat je mentaal vrij sterk bent want je bent natuurlijk ook erg vaak alleen en dat mag ook niet onderschat noch vergeten worden. Maar dit is een job waar je zo van kan genieten, je leert jezelf echt kennen en je word er sterker door. Echt oprecht doe het en twijfel niet. Je haalt er enorm voldoening uit als je bv weet dat je de klanten gelukkig maakt. Elke dag is opnieuw genieten en eens je ervan geproeft hebt wil je nooit meer terug. Commentaren en dergelijke gewoon aan de kant schuiven en lekker je eigen ding doen. Wij kunnen dit!! Plus als vrouw word je op vele plekken extra geapreccieerd en krijg je complimenten en wie hoort dat nu niet graag.

Verder wil ik jou Mandy, enorm bedanken voor deze kans. Om te luisteren naar mijn niet al te gekke verhaal maar toch om mij dit te laten doen.

Dit was het verhaal van Femke. Wat vonden jullie er van? Laat het vooral even weten in de reacties.

• WordPress
• Facebook
• Twitter
• Instagram

^Volgen jullie mij al op mijn socials? ^ Dan ben je altijd als eerste op de hoogte als ik een nieuwe blog gepubliceerd heb.