Heidi (38) vertelt over haar werk als vrachtwagenchauffeur

Hey hey iedereen! Laten we dit keer maar gewoon direct beginnen. In deze blog wil ik jullie weer voorstellen aan een vrouwelijke vrachtwagenchauffeur, namelijk aan: Heidi Bols, ze is 38 jaar en ze woont in Merksplas, een plaats in België. Dit ligt slechts op een kwartiertje van de grens met Nederland. Ze is al sinds Juni 2004 chauffeur. Na het succesvol afronden van het middelbare onderwijs in de richting voor vrachtwagenchauffeur. Benieuwd naar haar hele verhaal? Lees dan vooral verder!

Voor wie rij jij?

Ik rij voor Colas Transport uit Wijnegem met een Kipper. Hoofdzakelijk vervoeren wij Asfalt naar onze diverse werven die over heel België gelegen zijn en zeer uitzonderlijk rijden wij eens naar het buitenland, dit meestal voor de aanvoer van bepaalde grondstoffen die wij nodig hebben.

Wat is je lievelings merk?

Ik heb al met meerdere merken gereden (DAF, Tatra, Volvo, Renault, Scania, MAN) maar MAN springt er momenteel het meeste uit waar ik het liefste mee rijd.

De MAN springt er voor mij boven uit vanwege de ruime cabine, het zachte rijcomfort en een sterke wagen wanneer we eens in de grond door de modder moeten ploeteren.

De binnenkant heb ik volledig aangekleed met gordijnen, stoelhoezen en tunnelmat met voetmatten, ik rij dan ook op mijn sokken. Voor mij is dit echt mijn 2de huis aangezien ik hier meer tijd in doorbreng dan thuis in de zetel en mijn huisjes moeten proper zijn. 😊

Aan de buitenkant heb ik niks gedaan van extra lampen opgezet, daar zijn ze bij ons geen fan dus deze is gewoon basic.

Hoe ziet jouw werkweek er uit?

Ik werk in normale omstandigheden van maandagmorgens tot vrijdagavond. Echter wanneer wij speciale werken hebben zoals autostrade’s die hernieuwd moeten worden of moeilijke locaties gebeurt het ook dat wij dit ’s nacht of in het weekend uitvoeren.

Elke avond krijgen wij een berichtje binnen van de planning met het werk voor de volgende dag. Een vaste route heb ik niet, het is zelfs zo dat ik bijna dagelijks op een andere plaats start. Dit kan gaan van het starten op een van onze depots ( Schoten, Zolder of Lef) voor het laden van asfalt of andere materialen van onze breker, als het starten op de werf zelf voor het af en aanvoeren van diverse materialen.

Wij hebben in België 3 depots, de hoofdzetel zit in Zolder (Limburg), de 2de in Schoten (Antwerpen) en de 3de in Lef ( regio Seneffe, Wallonië). Vanuit al deze depots leveren wij onze asfalt of andere werfmaterialen over heel België.

Is het werk zwaar?

Het werk op zich is niet zo zwaar, alles wordt van te voren geladen met de kraan, bulldozer of vanuit de silo’s waarna ik enkel nog de bache over de lading moet rollen en vastmaken. Op de werf dienen wij onze lading op de aangeduide plaats af te kiepen of de asfalt rechtstreeks in de machine te lossen.

Heb je nog dromen op werk gebied?

Specifieke dromen heb ik niet echt. Ik heb al van redelijk veel “geproefd” om het zo te zeggen. Het enige dat ik nog wel graag zou willen leren is uitzonderlijk vervoer met de dieplader. Het hoog/breed/lang/zwaar vervoer lijkt mij nog een hele uitdaging.

Wat maakt dit beroep zo leuk?

Ik vind het beroep leuk voor de afwisseling dat het met zich meebrengt. Zowel in het werk alsook in de streek waar je in werkt. Zo kom je soms op leuke plaatsen waar je nadien dan een dag uitstapje met het gezin kunt maken. Ook het sociale aspect is zeer leuk, je komt constant op nieuwe plaatsen en leert constant nieuwe mensen kennen en af en toe kom je eens voor een uitdaging te staan.

Waarom ben je vrachtwagenchauffeur geworden?

Hoe ik chauffeur geworden ben? Awel door een leerkracht eigenlijk. Ik heb steeds vrij hoge richtingen gedaan in het middelbaar onderwijs. Zo ben ik van industriële wetenschappen overgestapt naar multimedia. Ik was toen zeer veel bezig met computers en wou richting de IT gaan. Echter hadden wij een leerkracht voor onze hoofdvakken die alles uitlegde via zijn projector maar de rest van de les werd je een beetje aan je lot over gelaten; Hierdoor ben ik gaan nadenken of ik wel gemaakt was om de hele dag op een stoel te zitten tussen 4 muren en naar een computerscherm te kijken. Wel je kan het al raden; niet dus! 🙂

Die stoel daar was ik voor gemaakt maar die 4 muren niet. Daar mijn ouders een eigen zaak hadden toen en ik zelf al vanaf mijn 8 jaar met de heftruck en bulldozer rondreed begon het dan ook op zeer korte tijd te kriebelen om iets in die richting te gaan doen. Op een avond heb ik dan mijn stoute schoenen aangetrokken en heb ik aan mijn vader gevraagd of er een trucker school bestond. Na wat opzoekwerk kwamen we bij eentje in Antwerpen uit en ben ik de 5de week van het schooljaar nog verandert van school.

Wat is het leukste wat je hebt meegemaakt?

Dit was toen ik met mijn betonmixer reed. Ik had een klant in de Haven van Antwerpen zitten en hiervoor moesten wij regelmatig leveringen uitvoeren bij chemiebedrijven. De leukste leveringen waren altijd wanneer wij met 3 vrachtwagens op een Ponton ( Drijvend Vlot) moesten rijden en dan naar de juiste locatie varen om onze levering uit te voeren. De grootste uitdaging hier was dan wanneer je als 1ste en 3de op het ponton reed want dan moest je op dat drijvend vlot van plaats wisselen maar hier had je dan zeer weinig plaats voor.

Heb je wel eens last gehad van vervelende situaties?

Als vrouw moet je constant opboksen tegen vooroordelen, zeker als je in een “mannenwereld” werkt. Vanaf ik begonnen ben als eigen rijder heb ik hiermee mee te maken gehad, want “he die snotneus van 19 zal het hier eens komen voordoen” zeiden ze dan. Awel ik heb het voorgedaan ook en heb op toch wel zeer korte tijd het respect van mijn collega’s gewonnen. Vervelende situaties komen af en toe is voor wanneer klanten denken dat ze het beter kunnen/weten en er niet tegen kunnen dat ik een weerwoord geef. Zo ben ik al meer als 1 keer terug gereden met een volle vracht en in al die jaren heb ik nog maar 1 keer ongelijk gekregen van mijn klant, maar dit was toen ook iemand dat niet goed met mijn karakter om kon gaan.

Heb je wel eens een moment gehad dat je dacht dat je wilde stoppen met dit werk?

Vanaf ik mijn keuze heb gemaakt om chauffeur te worden heb ik hier nog geen minuut spijt van gehad of gedacht dat ik ermee wou stoppen. Het is een microbe waardoor je gebeten bent en een passie die je hebt waardoor je elke dag weer met volle goesting achter dat stuur kruipt.

Sinds vorig jaar ben ik een alleenstaande mama met een dochter van 14 en een zoontje van 10. De dochter is groot en volwassen genoeg om ’s morgens zelf op te staan en zich klaar te maken om naar school te gaan. Voor de zoon heb ik bij Colas de regeling kunnen maken dat in de week dat de kinderen bij mij zijn ik hem om 7u aan school afzet op de opvang en dan pas vertrek. Over het algemeen ben ik tussen 16 en 18u thuis echter kan het heel af en toe ook wel is uitlopen, maar mijn eigen moeder springt elke avond in om mij te helpen met de zoon van school te halen en mijn kinderen eten te geven als het te laat wordt.

Wil je nog iets zeggen tegen de mensen die twijfelen of dit werk iets voor hun is?

Twijfelen om chauffeusse te worden? Niet doen maar er gewoon voor gaan. Je kan meer dan je denkt en de plaatsen die je te zien krijgt zul je anders nooit van zen leven misschien te zien krijgen!!

Dit was het verhaal van Heidi. Wat vonden jullie er van? Laat het vooral even weten in de reacties.

• WordPress
• Facebook
• Twitter
• Instagram
• TikTok

^Volgen jullie mij al op mijn socials? ^ Dan ben je altijd als eerste op de hoogte als ik een nieuwe blog gepubliceerd heb.