Sanne (40) vertelt over haar hobby: Grasbaan racen.

Vandaag heb ik een interview met Sanne Lamerus, ik kwam haar tegen op Instagram en ik vroeg aan haar of ze op mijn blog meer wou vertellen over haar hobby: grasbaan racen. Ik vond haar foto’s er zo stoer uit zien, leuk voor op mijn blog! Sanne verteld zelf over haar hobby. Ik hoop dat jullie het leuk vinden om over te lezen!

Hallo, ik ben Sanne Lamerus en ik ben 40 jaar jong/oud. Ik woon samen met mijn zoon van 13 jaar Jesse Lamerus en onze lieve hond Sky in Sint. Annaparochie. (FRL)Wij doen beide aan grasbaan racen.

Grasbaanraces worden gereden op een ovale baan van 400 tot 1000 meter. Er rijden in elke manche (vier ronden) zes tot tien man tegen elkaar.
Dit gebeurd in verschillende klasses en altijd linksom.De Jongste rijders beginnen in de 50 cc, toppers in de dop klasse.In deze klasse leren de jonge coureurs al snel om te gaan met de motor en de nodige behendigheid onder de knie te krijgen.
Daarna volgt de overstap naar de 65 cc klasse waarvoor het eerst geschakeld moet worden.
Via de 85 cc en 125 cc jeugd kan de coureur uiteindelijk gaan kiezen in welke klasse hij of zij verder wil.Sommige rijders kiezen voor de 125cc senioren en andere rijders stappen over naar de 250cc 450 cc.Uiteraard is er een veterane klasse voor de “ouderen” onder ons.

Ik ben ben zelf pas sinds een dik jaar actief in deze sport. Ik ben er mee in aanraking gekomen omdat mijn zoon een liefhebber is van deze sport en deze nu bijna 4 jaar zelf beoefend. Ik was vaak op de baan te vinden als vlagger. Doordat ik vaak dicht bij het “vuur” stond, wilde ik dat zelf ook wel eens ervaren.
En zo heb ik dan ook de stoute crosslaarzen aangedaan en ben ik gaan rijden.

Dit is eerst met veel vallen en opstaan gebeurd. Vooral de trainingen op de crossbaan… het springen van bulten en de bochten rechtsom waren voor mij erg moeilijk, omdat ik alleen maar linksom was gewend en een stuk land. De crosstrainingen doe ik er bij om beter te worden voor de grasbaan.
Ik heb doordat ik nu een x aantal keer ben wezen crossen veel meer controle over mijn motor gekregen en wat meer vertrouwen. Het op schakelen blijft zo nu en dan nog wat moeilijk, vooral als de baan veel sporen heeft.Dan moet ik nog te veel nadenken over wat ik allemaal moet doen hahaha……

Mandy vroeg aan mij of het een mannenwereld is..
Op zich ja, maar de opkomst van dames in deze sport begint zeker steeds meer te groeien! En er zijn zowel in de cross als grasbaan dames die de heren er uit kunnen rijden dus niks mis met girlpower!

Of ik wel eens last heb gehad van vooroordelen … zelf persoonlijk niet, maar wat ik doe is meer op hobbymatig niveau in competitieverband
Of het gevaarlijk is…. Ja wat is gevaarlijk haha.. ik denk dat het niet minder gevaarlijk is dan bijvoorbeeld paardrijden. Iets meer extreme sporten brengen uiteraard wel iets meer risico met zich mee…. (het is natuurlijk geen potje dammen ;-))
Ik zou wel aanbevelen om je te houden aan de regels die worden gehanteerd zowel op de baan als in het rennerskwartier. De uitrusting die je draagt is ook een belangrijk onderdeel om jezelf te beschermen.
Een goed gekeurde helm, Neck brace, bodyprotector, laarzen en knie/scheenbescherming zijn zeker geen overbodige luxe!

Is de motorcross duur… Daar kan ik volmondig ja opzeggen. Het is niet alleen de aanschaf van een motor … de motor heeft veel onderhoudt nodig en er moeten een aantal onderdelen na een x aantal uur weer vervangen worden. Na elke wedstrijd moet de motor weer nagekeken worden en schoonhouden is ook 1 van de dingen die je zeker moet doen… om het behoudt van je motor een langere levensduur te geven. Bij een complete revisie (meestal zo rond de 100 uur) van het motorblok kan al gauw oplopen in de honderden euro’s dit verschild vaak ook nog of je op een 4takt rijdt of een 2 takt. De 4 takt is vaak wat duurder in onderdelen/onderhoudt. Meestal bij de 40 uur moet je de zuiger vervagen. Deze uren worden op een urenteller op je motor bijgehouden.
Dan loopt de motor helaas ook niet op water dus denk maar aan alle tankbeurtjes die er in gaan en de olie die er bij moet. Dan heeft de motor ook nog verschillende tandwielen, ketting… banden… genoeg om op te noemen.En dan heb ik het alleen nog maar over de motor. De uitrusting die de rijder aan heeft loopt ook al gauw op.Daarbij komt ook nog dat je vaak bij verschillende clubs lid bent en een licentie nodig hebt om te mogen rijden.

Ik heb geen eigen motor, ik rijd op de motor van mijn zoon. Een KTM 125cc 2020. Deze is aangeboden door Electro service Sijstma (Lucas Sijtsma) dit is dan ook onze hoofdsponsor en monteur. Dankzij hem kunnen wij deze sport beoefenen. We hebben dit jaar iets minder sponsors dan afgelopen jaar. Dit omdat mensen het zelf ook zwaar hebben in coronatijden.
Er worden ook haast geen wedstrijden verreden. We hopen natuurlijk dat we dit jaar nog een club wedstrijd kunnen rijden. Of er nog Nederlands kampioenschappen verreden worden is afwachten.
In deze sport heb je wel een aantal sponsors nodig. Dus als iemand zich nog geroepen voelt om een dame te sponsoren in de grasbaan haha…. Bij deze hou ik mij graag aanbevolen!

Groetjes Sanne Lamerus

Eerlijk! Wat een stoere chick he? Sanne is te volgen op