Kinderwens en verlies

Vandaag heb ik een blog voor jullie die gaat over een kinderwens, over verlies en andere problemen. In deze blog verteld Ineke dat zij PCOS heeft en haar ervaringen.

Zomaar wat reacties die je kunt krijgen, wanneer je hebt ontdekt dat je fertiliteitsproblemen hebt, het traject zwaar vindt, een miskraam krijgt of als je een moeilijke zwangerschap hebt. Als je je eenzaam voelt in het ouderschap, onzeker en moe. Wanneer het lijkt alsof het niet lukt en alsof je faalt. Als jij je bevalling als traumatisch hebt ervaren.

Waarom reageren mensen op deze manier? Het is toch helemaal niet steunend of meelevend? Waarom kunnen we niet gewoon een arm om elkaar heen slaan, een luisterend oor bieden en zeggen dat we hoe dan ook, klaar staan voor iemand die het moeilijk heeft?

Vaak weten mensen ook niet goed wat er te zeggen valt. We vervallen in cliché’s, sturen liever een afstandelijk appje, om ons vervolgens terug te trekken (we hebben toch even van ons laten horen) en verder te leven. Er rust een soort taboe over het praten over verdriet, moeite en verlies. We hebben het er liever niet over. Het voelt als zo’n zwaar onderwerp, we worden er oncomfortabel van. Liever gaan we over tot de orde van de dag.

Hoe pijnlijk kan dit zijn voor degene die juist door zoveel verdriet of moeite heen worstelt. Juist als men wil uiten, een schouder nodig heeft om op te leunen en te huilen, worden ze in de steek gelaten. 

Ineke hoorde er vorig jaar zoveel over. Zoveel verhalen van vrouwen (en hun partners) die niet echt gehoord werden door de omgeving, nare opmerkingen naar hun hoofd kregen geslingerd, zodat anderen er maar vanaf waren. Zo, dat onderwerp is weer afgekapt. Brrr…

Ineke heeft zelf PCOS en dat is ook niet voor iedereen te begrijpen. En als men er iets vanaf weet, krijg je soms ook adviezen waar je niet blij om bent. Niet vriendelijk en behulpzaam, maar naar en vervelend. Verwijten of spot. Het gebeurt. Men toont zoveel onbegrip. Ineke begon er over te schrijven, over PCOS, op haar blog: The Stout Journal. En Ineke hoorde dat er zoveel anderen waren met dit probleem. Maar ondertussen kwamen er ook ervaringen met onvruchtbaarheid, ongewenste kinderloosheid, miskramen, verlies, eenzaamheid. Ineke móést er iets mee doen. Ook al zou het iets kleins zijn.

Dat is waarom Ineke begon met de webshop Lief en Teer. Een kleine bijdrage om iedereen een steuntje in de rug te geven, op momenten waarop het moeilijk is. Liefdevolle producten voor jou of voor iemand in je omgeving die het zó kan gebruiken.

Laten we wat meer stilstaan bij elkaar. En bij elkaars leed.