
Grootste angst & grootste hobby
Vandaag ga ik jullie meer vertellen over mijn werk, mijn hobby. Het rijden, de plezieren en de gevaren. Mijn werk en Hobby is namelijk wat ik het liefst doe, genoeg plezieren maar nooit zonder gevaar.
Wat ik dus bedoel is het rijden. Ik rij met zoveel plezier, niet alleen in de vrachtwagen tijdens mijn werk maar net zo lief in mijn personenauto, een volkswagen polo. Ik vind het leuk omdat je lekker onderweg bent, je kan om je heen kijken, je ziet verschillende dingen, je voelt je vrij, je bent niet afhankelijk, het zorgt voor afleiding en vaak als je met vrienden bent ook voor lekker veel plezier. Samen de longen uit je lijf zingen op de foute muziek die ze op de radio draaien of stiekem uit volle borst in je eentje zingen, klinkt nergens naar natuurlijk maar niemand die het hoort.
Maar toch heb ik altijd wel die rare gedachten in mijn hoofd. De gevaren. Ik heb gelukkig nog nooit veel gekke dingen meegemaakt of gezien, ben ik echt dankbaar voor. Één keer hebben we in Kroatië een auto ongeluk gehad, eenzijdig, door aqua planning, dat was ook dood eng maar we zijn er allemaal goed uitgekomen. De auto was er minder aan toe maar die is te vervangen gelukkig en in dit geval was hij gelukkig nog weer te maken.
Vorig jaar ben ik een goeie vriend kwijt geraakt, Rick. Ook vrachtwagenchauffeur. En hij is helaas overleden toen hij aan het werk was, 22 jaar was hij nog maar. ‘S ochtends stuurde hij mij nog een appje, ik negeerde hem want ik was even druk en ik dacht nog: “ ik reageer later wel” maar helaas.. aan het eind van de middag werd ik gebeld door een collega dat ik niet moest schrikken maar dat Rick hoogstwaarschijnlijk was omgekomen bij een ongeluk op de a6. Dus ik Rick bellen en appen maar niks kwam meer aan, vanaf dat moment wist ik dat hij gelijk had en niet veel later zag ik de “RIP Rick” berichten op facebook. Zo niets vermoedend begin je je dag, ik negeer Rick omdat ik dacht dat ik voor altijd had. En Rick die dacht ‘s avonds gewoon thuis te komen. Super eng hoe het leven zo ineens voorbij kan zijn. Rip Rick

Je wil er niet teveel over nadenken maar ik vind dat je er wel bij stil mag staan. Als je teveel over zulke dingen nadenkt wil je geen vrachtwagenchauffeur meer zijn, wil je het liefst zo min mogelijk in de auto zitten. Maar dat gaat niet want rijden geeft zoveel plezier en rust. Maar het is gewoon gek om te beseffen dat het elk moment gedaan kan zijn. Je hoort het zo vaak op de radio maar eigenlijk wil je het niet horen.
Mixed feelings, zolang het goed gaat is rijden hartstikke leuk, kan het zorgen voor veel positieve dingen zorgen maar als het een keer fout gaat, gaat het waarschijnlijk ook goed fout of je moet echt een engeltje op je schouder hebben gehad.

Laten we met z’n allen afspreken dat we zo goed mogelijk opletten in het verkeer. Geef elkaar de ruimte, ga wat eerder van huis, laat je niet afleiden en pas gewoon goed op. Laten we dit samen doen. Zorgen dat iedereen savonds gewoon weer veilig thuis kan komen.


15 reacties
Pingback:
Pingback:
Pingback:
Pingback:
Pingback:
Linda schrijft ' t op
Mensen hebben in het verkeer vaak een kort lontje. En zo zie je maar dat het leven zo voorbij kan zijn erg triest.
Pingback:
Pingback:
Elena Presagio
Ik hou ook echt van rijden. Maar wel gewoon in een personenauto. Soms rijd ik ook rondjes, voor m’n plezier of om even tot rust te komen. Ik denk eigenlijk vrijwel nooit na over de gevaren.
Maar in jouw geval begrijp ik waarom je er zo over denkt. Wat heftig en verdrietig zeg.😞❤️
blogenbeauty
Wat heerlijk hoe jij schrijft over het rijden, maar wat heftig dat verhaal van je vriend. Ik rij zelf niet zo vaak (in de auto) eigenlijk alleen als het moet. Zou zo graag willen dat ik er ook zo’n plezier in had.
Reismuts
Wat heftig joh, dat je inderdaad zo plotseling iemand verliest. Het onderweg zijn lijkt me ook echt heerlijk, snap wel dat je dat fijn vindt.
Nicole Orriëns
Wat leuk dat je zoveel plezier hebt in autorijden! Ik ken dat juist helemaal niet, en vind autorijden alleen maar een gedoe en best vervelend ook eigenlijk.
Frederique Srsck
Wat een verdrietig verhaal, en nog maar 22 jaar oud…
Wanda
Pfff, dat is wel heftig joh…. maar snap ook dat je daar niet de hele tijd bij stil kan blijven staan. Dat zou hijzelf ook niet hebben gewild…
Lindaschrijfthetop (@lindaschrijftop)
Je hebt helemaal gelijk, van het een op het andere moment kan het beeld er heel erg anders uitzien. Minder boze mensen in het verkeer zou beter zijn.