vrachtwagen

Als je maar niet stopt met dromen

Zoals sommigen van jullie wel weten maar waarschijnlijk een heel groot deel van mijn volgers nog niet. Toen ik nog jonger was, dichte ik heel veel, over alles en net niks kon ik wel een gedichtje schrijven. Ik deed dat vaak ook en als ik dan bezig was, kon ik niet meer stoppen, dan kwam het ene na het andere gedichtje. Ik vertelde dit vaak nooit aan mensen want ik was jong en ik schaamde me ervoor. Wie hield nou van schrijven? Wie deed dat nou voor de lol? Ja precies. Mandy deed dat. Nu dicht ik niet zo heel veel meer ondanks dat ik het nog wel heel leuk vind om te doen. Toen ik dit gedichtje tegen kwam, wou ik hem graag met jullie delen. Deze heb ik geschreven toen ik mijn vrachtwagenpapieren nog niet had.

Tegenslag na tegenslag,

Huilen mag.

Traan na traan,

Denk aan je droombaan.

Pak de draad weer op,

Zet om die knop.

Zet je gevoelens opzij,

Maak je zelf weer blij.

Doe wat je altijd al hebt willen doen,

Denk niet meer aan toen.

Ga weer door, je kan dit,

Ga weer aan de rit.

Je gaat die vrachtwagen wel opkomen,

Als je maar niet stopt met dromen.

Ik ben van plan om meer van mijn gedichtjes met jullie te delen. Want dit is ook een mooie overwinning naar mijn faalangst toe. Mezelf eens een keer laten horen, mijn woorden en gedachtens een keer openbaar maken. De wereld laten weten dat ik veel schrijf en dat ik me daar niet voor hoef te schamen.

Schrijven jullie wel eens gedichten?

25 reacties

Geef een reactie

Ontdek meer van Life by - Mandy Eggens

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder